Relacje z dzieckiem są bardzo ważne w kontekście całego życia, nie tylko dziecka, ale też rodzica i całej rodziny. Często okazuje się, że ich budowanie nie jest proste. Nie zbudujemy wartościowej relacji z dzieckiem na strachu, narzucaniu swojego zdania, wymaganiu bezwzględnego posłuszeństwa. W relacjach z dzieckiem powinniśmy skupić się na dialogu, zrozumieniu, wsparciu i wzajemnym poszanowaniu granic i potrzeb.
Badania pokazują, że dzieci, które wykształcają bezpieczną więź z opiekunami są szczęśliwsze, pewniejsze siebie, mają większe poczucie sprawczości i zadowolenie z życia. Bezpieczna więź powstaje, kiedy opiekunowie w sposób adekwatny i spójny odpowiadają na potrzeby dziecka. Jak więc to robić? Na co zwrócić uwagę?
- Bezpieczeństwo: rozumiane jako ochrona przed zagrożeniami z zewnątrz ale też bycie dla dziecka osobą „bezpieczną”, która nie stanowi fizycznego i emocjonalnego zagrożenia. Stwórz w domu atmosferę, w której dzieci będą czuły się bezpiecznie. Ustal jasne zasady i przewidywalne konsekwencje. Nie reaguj gwałtownie, w sytuacjach trudnych daj sobie czas na ochłonięcie. Nie używaj krzyku ani przemocy!
- Dostrzeganie: dostrajanie się do samopoczucia i potrzeb dziecka, również do ich emocjonalności i uczuciowości oraz adekwatne reagowanie. Poświęć czas na poznanie swoich dzieci, staraj się zrozumieć, nie oceniaj pochopnie. Stwórz w domu przestrzeń do szczerej rozmowy, zwierzania się, spędzajcie wspólnie czas na przyjemnych aktywnościach. Niech rozmowa nie ogranicza się jedynie do pytania „Jak było w szkole” rzuconego gdzieś w biegu.
- Ukojenie: W sytuacjach dla dziecka trudnych emocjonalnie, problemach życiowych. Ważne, żeby dziecko wiedziało, że z każdą trudnością może zwrócić się do rodzica, nie zostanie odrzucone a jego uczucia zbagatelizowane. Czasem wystarczy sama obecność i przytulenie, czasem pomoże wspólne spędzenie czasu, ulubiona muzyka lub film. Ważne by rodzic był emocjonalnie dostępny w sytuacji, kiedy dziecko tego potrzebuje i towarzyszył w przeżywaniu bólu czy smutku.
- Poczucie wewnętrznej pewności: stańmy się dla dziecka bezpieczną bazą, do której może się udać gdy tego potrzebuje. Dajmy mu pewność, że jest dla nas ważne i kochane. Nie bójmy się okazywać uczuć. I pamiętajmy, że kiedy coś pójdzie nie tak zawsze możemy powiedzieć „przepraszam” i przyznać się do błędu.
Opracowała Martyna Miszkin- Kukułka – psycholog PPP
Źródło: „Potęga obecności”, D.J. Siegel, T.P. Bryson, wyd. Mamania 2020
